Begin 2020 is de Kinderadviesraad vol goede moed van start gegaan. Toen kwam corona. Hierdoor zijn er minder zaken opgepakt dan aanvankelijk bedacht. Toch zijn we erg benieuwd naar wat de jongeren tot nu toe van hun rol vinden. Vinden ze het leuk? Hebben ze het idee dat ze iets toe kunnen voegen? Genoeg vragen!
We zijn – geheel coronaproof – aan het beeldbellen met Eline Dijkstra. Op het scherm zien we een zelfverzekerde, nuchtere meid van 21 jaar. Ze heeft Cerebrale Parese. CP is een hersenbeschadiging die ontstaat voor, tijdens of tot ongeveer één jaar na de geboorte door bijvoorbeeld een infectie of zuurstofgebrek. 1 op de 1000 kinderen wordt geboren met CP. De beperkingen die een kind ervaart kunnen sterk verschillen in ernst en soort. Eline kan de ene helft van haar lichaam moeilijker aansturen dan de andere helft. Ze heeft, om haar beenfunctie te verbeteren, in 2016 therapie gevolgd bij Revalidatie Friesland. Ook is ze maar liefst vijf keer (!) aan haar hand geopereerd om de functie van haar minder goede hand te verbeteren. Hiervoor is ze nog steeds (poliklinisch) onder behandeling. “Ik zit sinds de oprichting bij de Kinderadviesraad, hier ben ik destijds voor gevraagd”, vertelt Eline. “Eigenlijk ben ik, gezien mijn leeftijd, al volwassen, maar omdat ik zoveel ervaring heb met revalideren mag ik toch lid zijn van de Kinderadviesraad.” En daar zijn wij als Revalidatie Friesland maar wat blij mee, want Eline neemt veel ervaring met zich mee.
Gewoon mensen zoals jij en ik
“Ik vind het fijn om mijn ervaringen te delen en dat we daar écht iets mee kunnen én mogen doen. Ieder lid van de Kinderadviesraad heeft zijn eigen verhaal. Omdat we zoveel hebben meegemaakt willen we andere kinderen, die klinisch en poliklinisch bij Revalidatie Friesland behandeld worden, helpen door hun verblijf prettiger te maken. Omdat je, als je wordt opgenomen, gemiddeld drie maanden in het revalidatiecentrum verblijft moet het wel een beetje als thuis voelen”, zegt Eline. “Ik hoorde laatst dat een andere Kinderadviesraad het idee had om een brievenbus in hun kliniek te plaatsen. Dit vind ik een erg goed idee. Wellicht is dit ook wel iets voor ons. Zo kunnen kinderen gemakkelijk een suggestie of klacht doorgeven. Dit maakt het een stuk laagdrempeliger. Ik durfde op mijn vijftiende ook niet alles te zeggen, maar ik dacht op een gegeven moment: artsen en behandelaren zijn ook maar gewoon mensen zoals jij en ik”, zegt Eline nuchter.
Digitaal vergaderen
“Tot nu toe vind ik het heel erg leuk om in de Kinderadviesraad te zitten. Tuurlijk, corona heeft flink roet in het eten gegooid. Maar we zien elkaar nog steeds maandelijks via apps zoals Zoom of Starleaf. Naar mijn mening werkt het wel wat minder goed, maar zo kunnen we onze vergaderingen wel gewoon door laten gaan.” Ze vervolgt: “We luisteren goed naar de kinderen die revalideren. Met de onderwerpen die we in de KAR bespreken wordt vaak ook écht iets gedaan. Maar we kunnen het niet alleen. Het is een samenspel tussen ons, het medisch personeel en het bestuur van Revalidatie Friesland.”
Samen op zoek naar oplossingen
Eline beseft maar al te goed dat ze veel geluk heeft dat ze heel veel dingen wél kan. Zo heeft ze bijvoorbeeld haar opleiding tot onderwijsassistente afgerond. Maar op een gegeven moment merkte ze wel dat ze bepaalde opdrachten, door haar beperktere handfunctie, niet goed kon uitvoeren. Ze neemt nu eerst een tussenjaar. Ze denkt er over na om straks een HR-opleiding te gaan volgen.
Tijdens de installatie van de Kinderadviesraad was Foppe de Haan aanwezig, hij gaf een speech. Eline vertelt over wat hij die dag zei: “Soms val je tussen wal en schip als je beperkingen hebt. Maar er is echt nog heel veel mogelijk.” Daar kan Eline zich helemaal in vinden. “Ik wil andere jongeren meegeven dat het heus niet altijd makkelijk is, maar dat je strijdvaardig moet blijven. Met een paar kleine aanpassingen kan ik bijvoorbeeld in een brassband spelen en speelde ik jarenlang korfbal in een regulier team. Momenteel is fotografie een grote hobby van mij. Het verschilt natuurlijk per kind wat er wel en niet mogelijk is. Maar als je je wensen aangeeft zijn er altijd mensen, ook bij Revalidatie Friesland, die met je meedenken. Samen ga je op zoek naar oplossingen.”
December 2020