Begin 2020 is de Kinderadviesraad vol goede moed van start gegaan. Toen kwam corona. Hierdoor zijn er minder zaken opgepakt dan aanvankelijk bedacht. Toch zijn we erg benieuwd naar wat de jongeren tot nu toe van hun rol vinden. Vinden ze het leuk? Hebben ze het idee dat ze iets toe kunnen voegen? Genoeg vragen!
Celine de Vries (18) is sinds de oprichting van de Kinderadviesraad lid. “Ik vind het erg leuk om bij de Kinderadviesraad te zitten. Samen maak je er, voor de andere kinderen en jongeren, iets moois van. Omdat ik veel ervaring heb met ‘wonen’ in de revalidatiekliniek, richt ik mij vooral op dat onderwerp.” Celine revalideerde vijf maanden bij Revalidatie Friesland in Beetsterzwaag. Tijdens de laatste periode van haar revalidatietraject ging ze weer naar school, naar de naastgelegen School Lyndenstein. Celine vertelt waarom ze moest revalideren: “In 2017 gebeurde het. Ik zat op de fiets en ineens werd ik aangereden door een auto die 80 kilometer per uur reed. Je kunt je voorstellen dat dit dramatische gevolgen had. Mijn linkerarm en -been waren gebroken en er waren een aantal ruggenwervels gebroken. Ook had ik een klaplong en meerdere glassplinters in mijn linkerarm. Deze splinters zaten, en zitten, zó diep dat er zo nu en dan nog stukjes omhoog komen. Dit voel ik dan doordat het tegen mijn huid prikt. Ook zie je nog veel krassen zitten op mijn arm.”
Minder goed prikkels verdragen
“Doordat ik niet-aangeboren hersenletsel heb opgelopen, kan ik nu minder goed prikkels verdragen. Daarom vind ik het bijvoorbeeld fijn dat we, door corona, nu online les krijgen. Dat geeft mij wat meer rust.” Celine wil heel graag in de ouderenzorg gaan werken. Ze volgt hiervoor een opleiding aan de ROC Friese Poort als helpende in de zorg. Gelukkig heeft ze geen last van eventuele opmerkingen van medestudenten. “Als iemand iets zegt over de krassen op mijn arm, dan denk ik alleen maar: jij moest eens weten wat ik allemaal heb overleefd”, zegt Celine zelfverzekerd. Het is prachtig om te zien hoe zij hiermee omgaat.
Plankgas!
Celine vertelt over haar tijd in Beetsterzwaag: “Het voelde echt als thuis. Ik vond het er, nadat ik me steeds iets beter voelde, super leuk en gezellig.” In het begin van haar revalidatietraject kon ze lichamelijk weinig. “Je hoofd staat na zo’n ongeluk in een soort slaapstand. Toen ik pas écht wakker werd, herinnerde ik me alles weer.” Celine heeft het zelf niet gemist, een Kinderadviesraad, maar ze is wel erg blij dat het er nu is. “Ik denk veel na over wat ik wil verbeteren voor de kinderen en jongeren die nu, of in de toekomst, bij Revalidatie Friesland revalideren en eventueel verblijven. Ik zou heel graag de woonkamer in de kliniek wat gezelliger willen maken, met allemaal verschillende hoekjes. Het trainen van je fijne motoriek is bijvoorbeeld erg goed om te doen. Daarom zou ik er graag nog meer spelletjes willen zien. Ook mag het eten wel wat smaakvoller en kruidiger zijn”, grapt Celine. “Door corona overleggen we momenteel online met alle KAR-leden. Ik vind het erg belangrijk om dit te blijven doen. En wanneer corona eindelijk voorbij is, heb ik zoiets van: plankgas!”
Januari 2021