Begin 2020 is de Kinderadviesraad (de KAR) vol goede moed van start gegaan. Toen kwam corona. Hierdoor zijn er minder zaken opgepakt dan aanvankelijk bedacht. Toch zijn we erg benieuwd naar wat de jongeren tot nu toe van hun rol vinden. Vinden ze het leuk? Hebben ze het idee dat ze iets toe kunnen voegen? Genoeg vragen!
We spreken de vrolijke en spraakzame Sam Raven (19) uit Heerenveen. Sinds de oprichting van de Kinderadviesraad is hij lid. Sam heeft een zware vorm van CP. CP is een hersenbeschadiging die ontstaat voor, tijdens of tot ongeveer één jaar na de geboorte door bijvoorbeeld een infectie of zuurstofgebrek. 1 op de 1000 kinderen wordt geboren met CP. Door deze hersenbeschadiging zit Sam in een rolstoel. Ondanks zijn beperking is hij een hele ondernemende jongen. Hij houdt van voetbal en hockey en werkt bij het Abe Lenstra Stadion, Thialf én restaurant Brownies & Downies (dagbesteding). Hier maakt hij schoon, ruimt op en helpt met afhaal. “Ik kan helaas niet zoals andere jongeren gaan vakkenvullen in de supermarkt.”
Belangrijk om naar elkaar te luisteren
Omdat er, door zijn CP, iets niet goed zat in zijn beide heupen moest hij hieraan geopereerd worden. Op zijn 5e heeft hij zijn eerste heupoperatie gehad. In 2012, op zijn 10e, is hij aan zijn andere heup geopereerd. Hierna heeft hij 7 maanden lang gerevalideerd bij Revalidatie Friesland in Beetsterzwaag. Deze keuze is destijds gemaakt omdat het werd aangeraden Sam na de operatie zo min mogelijk te vervoeren. Omdat op locatie Beetsterzwaag alles dicht bij elkaar zit, kon hij tijdens zijn verblijf in de kliniek ook naar school, namelijk School Lyndensteyn. Hij kon hier met bed en al gebracht worden. Na het revalideren is Sam naar School Lyndensteyn blijven gaan. Hier heeft hij uiteindelijk tot 2020 onderwijs gevolgd.
Sam is erg positief over zijn tijd op deze school. “Ik heb hier een enorm leuke tijd gehad. Helaas moet je na je 18e van deze school af, dat vind ik nog steeds erg jammer.” Over zijn tijd in de kliniek, inmiddels 9 jaar geleden, heeft hij wel enkele opmerkingen. Sam vertelt: “Na mijn heupoperatie mocht ik in het begin nog niet onder de douche worden gezet. Het zorgpersoneel deed dit toch, ondanks dat ik duidelijk aangaf dat dit niet mocht en hen vroeg om mijn moeder te bellen. Dat dit toch is gebeurd, had gevolgen voor mijn herstel. Daarom vind ik het zó belangrijk dat we naar elkaar luisteren. Ook al ben je nog maar een kind en ook al heb je een beperking!”
Met het zorgpersoneel om tafel zitten
Door zijn ervaringen is hij enorm gemotiveerd om ervoor te zorgen dat andere kinderen hun revalidatieproces positief ervaren. Daarom zit hij bij de Kinderadviesraad. “Eigenlijk zijn er geen dingen die ik niet leuk vind aan de KAR. Ik vind het bijvoorbeeld leuk dat alle leden anders zijn. Ieder lid heeft iets anders meegemaakt en heeft zo zijn eigen ervaringen.” Sam vindt dat ze als KAR, namens de kinderen die nu revalideren, meer met de verpleging en ander zorgpersoneel om tafel moeten gaan zitten. “Ik denk dat dat belangrijk is. Het personeel vormt uiteindelijk een groot deel van iemands beleving.”
Positief blijven
Als we vragen naar de sterke punten van Sam, weet hij dit goed te verwoorden. “Ik kan goed luisteren en dingen onthouden. Ook vind ik dat je altijd moet kunnen zeggen wat je wilt zeggen. Dit doe ik dan ook zeker”, zegt hij strijdvaardig. Je merkt aan Sam dat hij gepassioneerd en gedreven is. Hij vervolgt: “Ik vind het interieur van de kinderafdeling bijvoorbeeld erg op een ziekenhuis lijken. Dat kan anders. En als ik heel eerlijk ben vind ik de knuffelboom in de wachtruimte in Beetsterzwaag maar eng, dit hoor ik van meer kinderen. Ook mag het eten wat smaakvoller. Dat je denkt: moet ik dit eten?” Sam vindt het fijn dat ze, als KAR, hierin mogen meedenken en dat hun mening er ook daadwerkelijk toe doet. “Of ik nog iets mee wil geven aan andere kinderen die moeten revalideren? Ga vooral niet bij de pakken neerzitten en blijf positief!”
Januari 2021